Gaur egun, behar bezala parametrizatutako epe luzeko portaera (bizitza baliagarria) duten material polimeriko konposatuen garapen iraunkorra lehen mailako erronka bat da, batez ere bi faktoreren ondorioz:
- Gaur egun epe luzerako propietateak definitzeko erabiltzen diren karakterizazio-teknika klasikoak, entsegu luze eta garestiak eskatzen dituzte. Neke-saiakuntzak 4 hilabetetik 8 hilabetera luzatu daitezke, eta creep-karakterizazioa erraz joan daiteke urtebetera, edo urte batzuetara, baldin eta estazio anitzeko creep ekipamendurik ez badago.
- Epe luzeko propietateen eta horiek sortzen dituzten mekanismo mikroestrukturalen artean dauden erlazio konplexuak erabat atzematen dituzten simulazio konputazionalak eraikitzea zaila da.
Egoera horri aurre egiteko, adibidez, piezak gehiegi dimentsionatzen dira eta epe luzerako propietateak gutxiestea dira, eta horrek material berrien diseinua eta garapena mugatzen ditu. Arrakala edo eten teknologiko horren aurrean, bizitza erabilgarria modu egokian parametrizatu eta karakterizatu zaien produktuak eraginkortasunez garatzea, baliozkotzea eta eskalatzea ezinezkoa da.
KAIROS proiektuak eten teknologiko horretatik sortzen den aukera aprobetxatuz, epe luzeko propietateak modu egokian aurreikusteko metodo berriak garatzea proposatzen du, denbora- eta esperimentazio/konputazio-kostu txikiarekin, baina zehaztasunik galdu gabe.
Egoera horretan, KAIROSen bidez paradigma-aldaketa bat planteatzen da: zeinak, Machine Learning-en (ML) oinarritutako biki digitaleko metodologiak eta material polimeriko konposatuen berezko fisikan oinarritutako eskala anitzeko modelatze-estrategien ikerketaren bitartez, epe luzerako propietateak behar bezala iragartzeko oinarriak ezarriko ditu, eta automobilgintzaren sektorerako osagaien balio-katean ere aplikagarria izango da, adibidez. Horrela, ohiko metodoekin alderatuz, denbora, lehengaiak, energia eta baliabide ekonomikoak murriztea lortuko da.